ราคาพริกไทยในเวียดนามประจำวันที่ 9 กันยายน ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ระหว่าง 150,000–152,000 ดองต่อกิโลกรัม โดยในเขตเพาะปลูกสำคัญอย่างดั๊กลักและลัมดงซื้อขายที่ 152,000 ดองต่อกิโลกรัม จังหวัดย่าลายอยู่ที่ 150,000 ดองต่อกิโลกรัม ส่วนภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้อย่างนครโฮจิมินห์และด่งนายคงระดับที่ 151,000 ดองต่อกิโลกรัม ทั้งหมดไม่เปลี่ยนแปลงจากวันก่อนหน้า

ตลอด 8 เดือนแรกของปี 2568 เวียดนามนำเข้าพริกไทยรวม 34,524 ตัน มูลค่า 215.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ แบ่งเป็นพริกไทยดำ 29,297 ตัน และพริกไทยขาว 5,227 ตัน เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน พบว่าปริมาณนำเข้าเพิ่มขึ้นกว่า 61% ขณะที่มูลค่าเพิ่มขึ้นมากถึง 143% การขยายตัวที่ต่างกันเกือบสองเท่านี้สะท้อนว่าราคานำเข้าพริกไทยเฉลี่ยสูงขึ้นอย่างชัดเจน ทำให้ผู้ประกอบการเวียดนามต้องแบกรับต้นทุนมากขึ้นสำหรับการแปรรูปและการส่งออก

บราซิลยังคงเป็นประเทศผู้ส่งออกรายใหญ่ที่สุดของเวียดนามด้วยปริมาณ 17,506 ตัน เพิ่มขึ้นถึง 117% คิดเป็นสัดส่วนกว่าครึ่งของการนำเข้าทั้งหมด กัมพูชาอยู่อันดับสองด้วย 8,539 ตัน และอินโดนีเซีย 6,326 ตัน แม้ทั้งสองประเทศจะมีปริมาณเพิ่มขึ้น แต่ส่วนแบ่งตลาดกลับลดลง เนื่องจากต้องแข่งขันกับอุปทานที่มีเสถียรภาพและราคาต่ำจากบราซิล

ในด้านบริษัทผู้นำเข้า Olam ยังคงเป็นผู้นำด้วยปริมาณ 8,268 ตัน เพิ่มขึ้นกว่า 10% ตามมาด้วย Pearl ที่ 2,823 ตัน เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเพียง 2.4% ขณะที่ Nedspice ขยายตัวโดดเด่นที่สุดถึง 363% เป็น 2,287 ตัน สะท้อนกลยุทธ์การรุกเข้าสู่ตลาดอย่างแข็งขัน

สถานการณ์ตลาดโลกยังคงทรงตัว โดยข้อมูลจากสมาคมพริกไทยนานาชาติ (IPC) ณ วันที่ 8 กันยายน ระบุว่าพริกไทยดำลัมปุงของอินโดนีเซียอยู่ที่ 7,086 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน พริกไทยขาวมุนต็อก 10,042 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน ส่วนพริกไทยดำ ASTA ของบราซิลขายที่ 6,600 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน มาเลเซียคงราคาพริกไทยดำ ASTA ที่ 9,700 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน และพริกไทยขาว ASTA ที่ 12,900 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน สำหรับเวียดนาม พริกไทยดำขนาด 500 กรัม/ลิตร อยู่ที่ 6,240 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน ขนาด 550 กรัม/ลิตร อยู่ที่ 6,370 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน ขณะที่พริกไทยขาวทรงตัวที่ 9,150 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน ทั้งหมดไม่เปลี่ยนแปลงจากวันก่อนหน้า

ท่ามกลางแรงกดดันจากเศรษฐกิจโลกและทิศทางการค้าที่มุ่งสู่ความยั่งยืน การส่งออกสินค้าของไทยภายใต้มาตรการปรับคาร์บอนก่อนข้ามพรมแดน (Carbon Border Adjustment Mechanism : CBAM) ของสหภาพยุโรป กลับแสดงศักยภาพเติบโตอย่างแข็งแกร่งในช่วงครึ่งปีแรกของ 2568 โดยมีมูลค่ารวม 203.63 ล้านเหรียญสหรัฐ เพิ่มขึ้น 29.08% เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน สวนทางกับภาพรวมการส่งออกของไทยทั้งปี 2567 ที่หดตัวลง 5.68%

นายพูนพงษ์ นัยนาภากรณ์ ผู้อำนวยการสำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า (สนค.) กระทรวงพาณิชย์ ระบุว่า ความสำเร็จดังกล่าวเป็นสัญญาณเชิงบวกที่สะท้อนถึงความสามารถในการปรับตัวของผู้ประกอบการไทยต่อมาตรการด้านสิ่งแวดล้อมที่เข้มงวดขึ้น โดยเฉพาะการส่งออกไปยังตลาดอียูที่ถือเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่กำหนดมาตรฐานสูงสุดด้านการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก

กลุ่มสินค้าเหล็กและเหล็กกล้า ถือเป็นหัวหอกสำคัญของไทยในการขับเคลื่อนการส่งออกภายใต้ CBAM โดยมีมูลค่าส่งออก 169.78 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือคิดเป็นกว่า 83% ของการส่งออกสินค้าประเภทนี้ทั้งหมดจากไทยไปยังอียู และขยายตัวสูงถึง 40.36% แม้ว่าภาพรวมการส่งออกเหล็กและเหล็กกล้าไปตลาดโลกจะหดตัว 15.19% ตัวเลขนี้สะท้อนอย่างชัดเจนว่าสินค้าเหล็กของไทยสามารถตอบโจทย์ความต้องการของตลาดยุโรปที่ให้ความสำคัญกับมาตรฐานสิ่งแวดล้อมและการผลิตที่ยั่งยืน

ในทางกลับกัน กลุ่มอะลูมิเนียมและผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกลับประสบภาวะหดตัวต่อเนื่อง โดยมีมูลค่าส่งออก 33.85 ล้านเหรียญสหรัฐ ลดลง 7.99% จากปีก่อน แม้ว่าการส่งออกไปตลาดโลกในกลุ่มนี้จะเติบโตได้กว่า 17% ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความท้าทายของผู้ประกอบการไทยที่ต้องปรับตัวให้ทันกับข้อกำหนด CBAM ของยุโรป

มาตรการ CBAM ถือเป็นหนึ่งในเครื่องมือสำคัญของ “European Green Deal” ที่มีเป้าหมายลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างจริงจัง และตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2569 เป็นต้นไป CBAM จะบังคับใช้อย่างเต็มรูปแบบ ผู้นำเข้าสินค้าในอียูจะต้องซื้อและส่งมอบ “CBAM Certificate” ตามปริมาณการปล่อยคาร์บอนของสินค้าที่นำเข้า ซึ่งย่อมส่งผลต่อต้นทุนของผู้ประกอบการไทย

นายพูนพงษ์ย้ำว่า แม้มูลค่าการส่งออกไทยภายใต้ CBAM ไปยังอียูจะยังมีสัดส่วนเพียงราว 4.74% ของการส่งออก CBAM ไปทั่วโลก แต่การเติบโตที่โดดเด่นนี้สะท้อนถึงโอกาสและศักยภาพในการรักษาตลาดยุโรปไว้ ขณะเดียวกันยังเป็นการวางรากฐานสำหรับการเจาะตลาดใหม่ ๆ ที่กำลังให้ความสำคัญกับมาตรการสิ่งแวดล้อมในลักษณะเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นสหราชอาณาจักร สหรัฐ หรือออสเตรเลีย

สำหรับผู้ประกอบการไทย ความท้าทายครั้งนี้จึงควรถูกมองเป็นโอกาสในการยกระดับขีดความสามารถ โดยต้องเร่งศึกษาและทำความเข้าใจระบบการคำนวณปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (Embedded Emission) พร้อมลงทุนในเทคโนโลยีสะอาดและกระบวนการผลิตที่ยั่งยืน ซึ่งไม่เพียงแต่จะช่วยลดต้นทุนด้านสิ่งแวดล้อม แต่ยังเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันในตลาดโลกยุคใหม่ที่ “ความยั่งยืน” กำลังกลายเป็นเงื่อนไขสำคัญสู่ความสำเร็จทางการค้า